Gdy w ubiegłą niedzielę wróciłam do domu, zastałam na stole kulinarną niespodziankę – pieczoną paprykę z anchois i ricottą! Podskoczyłam z radości i nie namyślając się długo zamieściłam zdjęcie potrawy na facebooku (oczywiście za zgodą autora). Pierwszy raz w życiu odsłoniłam przed gronem znajomych skrawek mojego „kulinarnego życia osobistego”. To był totalny spontan!
Na dzisiejszym wykładzie z komunikacji interpersonalnej postawiłam przed studentami następujące zadanie: „Proszę, by każdy z was opisał swój chód. To, jak stawia kroki, macha rękoma, układa głowę i porusza biodrami podczas marszu”. Młodzi ludzie nie kryli zaskoczenia. Wielu podejrzewało nawet, że sobie żartuję. Kiedy przekonali się, że jestem śmiertelnie poważna, spróbowali wykonać zadanie. Jego wynik okazał się zaskakujący. Wszyscy słuchacze stwierdzili jednogłośnie, że nie wiedzą, jak ich ciało zachowuje się w ruchu. Nieprawdopodobne! Studenci okazali się kompletnie nieświadomi tego, jak wygląda w ich wykonaniu jedna z najpowszechniejszych czynności dnia codziennego – chodzenie.
Pod wieloma względami był niezwykły. Cieszę się z tego, że:
W mętnej wodzie nie widać, kto i w jakim kierunku płynie. Łatwo się można zgubić. Podobnie jest z mętną komunikacją, którą posługują się przebiegli manipulatorzy. Ostatnio pisałam o tym, jak wpadłam w sidła jednej z takich osób – mojego współpracownika Tomka. Dzisiaj podpowiem, w jaki sposób można się bronić przed aluzyjnymi wymuszeniami.
Psychologią stosunków międzyludzkich zajmuję się od 15 lat, a mimo to raz na jakiś czas zdarza mi się wpaść w sidła sprytnego manipulatora.