Blog

Poczekalnia jakich wiele. Kilka krzeseł, wieszak, stolik z gazetami. Za pulpitem kobieta koło sześćdziesiątki w wykrochmalonym śnieżnobiałym fartuchu. Odbiera telefony, umawia wizyty, przekazuje wyniki badań. Sumienna, stonowana, konkretna. Czysty profesjonalizm bez zbędnych ceregieli. Nasz kontakt ogranicza się do rytualnego „dzień dobry” i ustalenia terminu następnej wizyty. Ja jestem dla niej kolejnym pacjentem, ona dla mnie – bezimienną rejestratorką. Jednak dzisiaj wiele się zmieniło. A zaczęło się od tego, że jedna z pacjentek zawołała od wejścia: „Ja panią znam! Pani jeździła z moja drużyną na obozy harcerskie!”.

Czytaj

Bardzo lubię wyszukiwać optymistyczne, budzące nadzieję sentencje i dzielić się nimi na Facebooku. Większość osób reaguje pozytywnie. Piszą, że cytaty są inspirujące, że dodają energii i zachęcają do działania. Raz na jakiś czas trafia się jednak ktoś, kto dowodzi, że choć cytaty są piękne, to przegrywają w konfrontacji z życiem, które jest o wiele bardziej złożone i trudne. Tego rodzaju krytyka przyjmuje najczęściej formę pytań zaczynających się od słów: „A co jeśli…?”.

Czytaj

„Dlaczego ja? Dlaczego właśnie mnie się to przytrafiło?!” – co rusz spotykam się z takimi pytaniami. Zazwyczaj poprzedza je dramatyczna opowieść o problemach, które życie zesłało na mojego rozmówcę. To, co łączy większość pytających, to specyficzna postawa, którą przyjmują wobec siebie i świata. Nazywam ją pozycją ofiary.

Czytaj

Jednej z pozostających u mnie w terapii par zadałam ostatnio takie zadanie: „Wygospodarujcie co wieczór 20-30 minut dla siebie. Wyłączcie telewizor, zaparzcie dobrą herbatę, rozsiądźcie się wygodnie na kanapie. Kiedy ustanie codzienna krzątanina, podzielcie się z drugą osobą tym, co was danego dnia ucieszyło, zaskoczyło, zaciekawiło, wzruszyło, zainspirowało, rozbawiło itp. Wymieńcie się ze sobą wszystkimi dobrymi rzeczami, które dzisiaj się wam przydarzyły”. Słysząc to ona i on uśmiechnęli się radośnie i – co w tym duecie zdarza niezmiernie rzadko – bez oporów przystali na moją propozycję.

Czytaj

Pod wieloma względami był niezwykły. Cieszę się z tego, że:

Czytaj

Ostatnio – będąc na konferencji nt. problemów niepełnosprawności – usłyszałam dwa inspirujące wystąpienia.

Czytaj

Lubicie inspirujące myśli? Ja bardzo. Trzymam je zawsze przy sobie i czytam, gdy potrzebuję "na cito" zastrzyku pozytywnej energii.

Czytaj

Unieruchomiona w szpitalnym łóżku miałam ostatnio sporo czasu na myślenie. Między innymi przyglądałam się wyborom, których dokonałam na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat. Jak na mnie wpłynęły? Co wniosły do mojego życia? Oto kilka najważniejszych wątków, które pojawiły się w strumieniu mojej świadomości:

Czytaj