„To kraina łagodności. Ciepło, empatia i ogromna wrażliwość”. – tak po pierwszej sesji opowiadał o mnie swojej mamie jeden z moich klientów. „No coś ty? – matka natychmiast przypuściła kontrę – Popatrz tylko na jej energiczne ruchy. Z niej musi być kawał cholery. Bez dwóch zdań”.
Niedawno brałam udział w szkoleniu dla psychoterapeutów prowadzonym przez jednego z moich mistrzów – Petera Schulthessa. Trening polegał na tym, że każdy z nas kolejno wychodził na środek i zgłaszał problem, nad którym chciał pracować. Peter najpierw prowadził sesję występując w roli terapeuty, a potem – już jako nauczyciel/trener – omawiał przebieg procesu (z perspektywy diagnozy, podjętych interwencji itp.).
Kupuję w aptece herbatkę ziołową. Farmaceutka podając mi ją wtrąca: „Musi pani wiedzieć, że jednorazowo można zaparzyć tylko jedną saszetkę”. Wychodzę z mieszanymi uczuciami. Dlaczego nie czuję wdzięczności? – zastanawiam się.
