Blog

„Poznajcie się. To jest Asia. Będzie wychowawcą i jednocześnie kierownikiem kolonii” – powiedziała organizatorka, gdy wsiadałam do autokaru, który miał nas zawieźć do Zakopanego. Spojrzałam na uśmiechniętą, błękitnooką, starszą ode mnie o kilka lat dziewczynę i pomyślałam, że bije od niej fajna energia. To dobrze wróżyło na najbliższe trzy tygodnie, które my – kadra – mieliśmy spędzić ze sobą i z kilkudziesięcioosobową grupą podopiecznych.

Czytaj

Niedawno brałam udział w szkoleniu dla psychoterapeutów prowadzonym przez jednego z moich mistrzów – Petera Schulthessa. Trening polegał na tym, że każdy z nas kolejno wychodził na środek i zgłaszał problem, nad którym chciał pracować. Peter najpierw prowadził sesję występując w roli terapeuty, a potem – już jako nauczyciel/trener – omawiał przebieg procesu (z perspektywy diagnozy, podjętych interwencji itp.).

Czytaj

W pewnym kanadyjskim ośrodku szkolącym psychoterapeutów każdego ranka odbywa się niezwykła „rozgrzewka”. Grupa siada w kręgu, a dwie wylosowane osoby – w środku, naprzeciw siebie. Zadaniem tych dwojga jest wejść ze sobą w prawdziwie bliski kontakt: bez masek, póz, min, ról, rozpraszania uwagi, stereotypów i tym podobnych uników.

Czytaj

Kiedy ostatni raz zatraciłeś się w czymś bez reszty?

Czytaj

Kiedy Adam odezwał się do mnie z wiadomością, że przez jeden dzień będzie służbowo we Wrocławiu, postanowiłam stanąć na głowie, by – mimo bardzo wielu zajęć w tym terminie – wygospodarować czas na wspólną kawę. W dniu, w którym byliśmy umówieni, Adam miał przed sobą wiele zawodowych spotkań, ja natomiast kilka sesji terapeutycznych i wykłady ze studentami. Po kilkunastu godzinach bardzo intensywnej pracy każde z nas wpadło do kawiarni spóźnione. Gdy szklanki z aromatyczną latte znalazły się na naszym stoliku, spojrzeliśmy na siebie z uśmiechem. Wreszcie nadeszła chwila, w której będziemy mogli porozmawiać nadrabiając zaległości z ostatnich kilku miesięcy.

Czytaj