Blog

Jakiś czas temu prezentowałam na konferencji wyniki moich badań nad obecnością polityczek w mediach. Niestety, nie napawały one optymizmem. Okazuje się, że kobiety znacznie rzadziej niż mężczyźni są zapraszane do udziału w telewizyjnych programach publicystycznych. Co więcej – nawet gdy znajdują się w gronie gości – otrzymują mniej czasu na wypowiedź w porównaniu do polityków płci męskiej.

Czytaj

Pamiętacie film „Fatalne zauroczenie” z mistrzowską kreacją Glenn Close? Grana przez nią bohaterka – atrakcyjna, niezależna kobieta sukcesu – poznaje młodego pisarza (w tej roli Michael Douglas). Para wpada sobie w oko, umawia się na spotkanie i ostatecznie ląduje łóżku. Dla niego to zaledwie niezobowiązujący seks. Dla niej – sygnał, że los postawił na jej drodze tak długo wyczekiwaną miłość. Kobieta za wszelką cenę próbuje więc zatrzymać kochanka. Początkowo używa seksualnego uwodzenia. Kiedy jednak metoda ta nie skutkuje, wywiera presję, nachodzi mężczyznę, szantażuje go, a ostatecznie posuwa się do zbrodni. Jak to możliwe, że z osoby tak przywiązanej, oddanej, gotowej przychylić nieba obiektowi swoich uczuć, bohaterka zmienia się w potwora? Dlaczego miłość w mgnieniu oka przeradza się w nienawiść? W dzisiejszym poście postaram się rozwikłać tę zagadkę.

Czytaj

- Ludzie są potworni. Fałszywi, kapryśni, nieczuli, a do tego wyjątkowo wredni – skarżysz się dziś od wejścia. – I co mi po tym, że będę nad sobą pracować, jeżeli świat, kóry mnie otacza, pozostanie taki sam? Miesiące, a nie daj Boże lata, będę się męczyć w terapii, by i tak skończyć na wewnętrznej emigracji. Ludzkości przecież nie uzdrowię. Nie ma szans.

Czytaj

Pytasz: „Jak to się dzieje, że tylko na mnie spadają największe nieszczęścia? To ja nie mogę znaleźć miłości. Na mnie uwziął szef – despota. To mnie zawsze wcisną wybrakowany towar w sklepie. I to ja płacę mandat, choć wielu innych kierowców przekracza dozwoloną prędkość. Że o dziecięcych latach – pełnych pustki i braku miłości – nie wspomnę. I teraz też… wszyscy wokół cieszą się, śmieją, radują fantastycznym życiem. Budują domy, mają super auta, opowiadają o zagranicznych podróżach... Ich życiowi partnerzy to chodzące ideały. Dzieci – jak malowanie! A ja? Mnie musiał się przytrafić hiobowy los. Dlaczego wciąż dostaję od życia kolejne kopniaki? Dlaczego tylko ja mam pod górkę? Dlaczego???"

Czytaj

„Drogie dzieci – wychowawczyni zagaiła uroczystym tonem – dzisiaj chcę, żeby każde z was powiedziało, dlaczego kochamy Warszawę”. Temat wypłynął przy okazji jednej z ważnych rocznic – przeprowadzki z Krakowa Zygmunta III Wazy, wybuchu Powstania Warszawskiego itp. Siedzące w kole przedszkolaki zaczęły odpowiadać: „Bo jest naszą stolicą”, „Bo ma Pałac Kultury”, „Bo tam mieszka Kloss!”, „Bo jest największym miastem w Polsce”, „Bo jest najlepsza, najwspanialsza i najpiękniejsza!”. „Bardzo ładnie, bardzo ładnie…” – pani promieniała, co zachęciło grupę do wzmożenia zachwytów nad miastem.

Czytaj