Blog

Niedawno powiedziałam jednej z moich klientek, że w jej sposobie bycia, zachowaniu, tym, co mówi i jak mówi, jest coś, co powoduje, że staję się wobec niej bardziej ochraniająca i mniej konfrontacyjna, niż wobec innych osób, z którymi pracuję w terapii. Była zszokowana. Nie zdawała sobie sprawy z tego, do jakich reakcji zaprasza mnie i – co bardzo prawdopodobne – innych ludzi, zachowując się jak kot z bajki Shreck (w jego uroczo-przymilnej odsłonie). Trafna, twórcza, prowadząca do wglądu interwencja! – pochwaliłam siebie w duchu. Moje dobre samopoczucie trwało jednak krótko. Po zakończeniu sesji doznałam olśnienia: jestem podobna do mojej klientki!!

Czytaj

Niedawno przypomniałam sobie przejmujący film o tym tytule. W ostatniej scenie Lewis – nowy właściciel brytyjskiej posiadłości (Ch. Reeve) rozmawia z pracującym tam od kilkudziesięciu lat kamerdynerem – Stevensem (A. Hopkins):

Czytaj

Bardzo daleko mi do doskonałości i tzw. normalności. Oto dowody:

Czytaj

Idę długim, wąskim korytarzem. Czy jestem w szkole? W szpitalu? W biurze? A może jakimś urzędzie? Mętne światło uniemożliwia mi zidentyfikowanie pomieszczenia. Gdy oczy przyzwyczajają się do półmroku, orientuję się, że po korytarzu przemieszczają jeszcze inni ludzie.

Czytaj