Blog

Nigdy wcześniej nie widziałam trzylatka, który wyglądałby tak poważnie. To zdecydowanie odróżniało go od pozostałych uczestników zajęć angielskiego, które w trakcie studiów prowadziłam w poznańskim "Zamku". Początkowo sądziłam, że rodzice ubrali chłopca tak odświętnie z okazji rozpoczęcia roku. Jednak Jaś zawsze miał na sobie jasną koszulę i ciemną marynarkę, a w cieplejsze dni – kamizelkę i obowiązkowo muchę lub krawat pod szyją.

Czytaj

Z niespokojnego snu wyrywa cię lęk. Czujesz go każdym włóknem ciała. Przy głębszym wdechu nieznacznie maleje, by chwilę później wrócić ze zdwojoną siłą. Pulsuje w skroniach, ściska w gardle, obezwładnia ręce i nogi. Jak przetrwać dwanaście długich godzin? Jak się nie rozpaść?

Czytaj

Witam,

od dłuższego czasu, około miesiąca moje zachowanie w stosunku do ludzi bardzo się zmieniło. Często chce mi się płakać, łatwo się denerwuję, nie chcę mi się rozmawiać z innymi i zawracać im głowy swoimi problemami. Do tej pory byłam osobą raczej spokojną, zamkniętą w sobie, a nawet nieśmiałą. W tej chwili bardzo łatwo wyprowadzić mnie z równowagi, rozzłościć. Myślę też często, że nic dobrego mnie w już życiu nie czeka, że moje życie jest bez sensu, bo i tak wszystko robię źle. Moi bliscy mają do mnie pretensje, że tak się zachowuję. Nie mogę więc liczyć na ich wsparcie. Myślałam nawet o wizycie u lekarza, ale boję się, że skierują mnie na oddział psychiatryczny i ludzie zaczną patrzeć i nazywać mnie wariatką. Moi znajomi dostrzegli we mnie zmiany. Mówią, że stałam się wybuchowa, zła i że powinnam pójść do psychiatry. Ja boję się psychiatry, ale też bardzo potrzebuję zwierzyć się komuś ze swoich problemów. Nie wiem co mam robić. Bardzo Panią proszę o pomoc i poradę.

Pozdrawiam.

Czytaj